مرکز تشخیص و درمان اختلال اوتیسم در مشهد
اوتیسم یا درخودماندگی، (در مسیر شناخت به حواس، برای رمز گذاری وطبقه بندی اطلاعات در حافظه احتمالا تسلط قوی یکی از حواس باعث تضعیف سایر حواس درانجام طبقه بندی اطلاعات دریافتی میشود)
نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص میشود.
علائم این اختلال تا پیش از سهسالگی بروز میکند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است.
به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته میشود.
این اختلال در پسران شایعتر از دختران است.
وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی، مشکل دارند.
این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار میسازد. در بعضی موارد، رفتارهای خود آزاردهنده و پرخاشگری نیز دیده میشود.
در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخهای غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود.
ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیتهای غیرمعمول دیده شود.
هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است. از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است.
کارشناسان، زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل میدانند.
نتیجه یک مطالعه نشان میدهد زنان دارای اضافه وزن زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبرو خواهند بود.
ضوابط تشخیص اوتیسم
تشخیص اوتیسم بر پایۀ رفتار افراد است و نه سبب یا مکانیزم خاص.
وجود حداقل ۶ مورد از مواردی که در بندهای اول و دوم و سوم توصیف شدهاند، لااقل دو مادّه از بند اول و یک مادّه از هر یک از بندهای دوم و سوم الزامی است.
- اختلال کیفی، در تعاملهای اجتماعی با توجه به وجود دست کم ۲ عنصر از عناصری که در پی میآیند:
- اختلال بارز در به کار بردن رفتارهای غیر کلامی متعدّد، مانند تماس چشمی، حالت چهره، وضع بدنی و حرکتها به منظور تنظیم تعاملهای اجتماعی.
- ناتوانی در ایجاد روابط با همسالان به تناسب سطح تحول.
- فقدان تمایل خودانگیخته به تقسیم کردن شادیها، رغبتها یا موفقیّتهای خود با دیگران (برای مثال نشان ندادن، نیاوردن یا اشاره نکردن به اشیای مورد علاقه خود).
- فقدان تقابل هیجانی یا اجتماعی.
- اختلال ارتباطی که براساس وجود دست کم یکی از عناصر زیر برجسته میشود:
- تأخیر یا فقدان کامل تحوّل زبان گفتاری (بدون آنکه با کوشش برای جبران آن از طریق شیوههای دیگر مانند حرکت یا حالتهای چهره، همراه باشد).
- در افرادی که به قدر کافی از گفتار متناسب برخوردارند، اختلال بارز در آغاز یا حفظ جریان محاوره با دیگری.
- استفاده قالبی و تکراری از زبان یا وجود زبان غیرمعمولی.
- فقدان بازیهای تخیّلی (وانمود کردن) متنوّع و ارتجالی یا بازیهای تقلیدی اجتماعی متناسب با سطح تحوّل.
- محدود، تکراری یا قالبی بودن رفتارها، رغبتها و فعالیتها با توجه به وجود دست کم یک مورد از عناصر زیر نشان داده میشود:
- دل مشغولی متمرکز بر یک یا چند کانون رغبت یکنواخت و محدود که از نظر شدت یا جهت، نابهنجار است.
- چسبندگی ظاهراً انعطافناپذیر به عادتها
- اطوارگریهای حرکتی قالبی و تکراری (مانند به هم زدن یا پیچ دادن دستها یا انگشتان، یا حرکتهای پیچیده تمامی بدن).
- دل مشغولی دایم نسبت به برخی از اجزای اشیا.
درمان اوتیسم
تا کنون هیچ روش قطعیای برای درمان مبتلایان به اوتیسم یافته نشدهاست.
کارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است. برای آنکه بهترین سرویس را به یک کودک مبتلا به اوتیسم ارائه دهیم، باید به موارد زیر توجه نماییم:
- کودک ما حتماً باید توسط یک فوق تخصص روانپزشکی اطفال و یک متخصص مغز و اعصاب اطفال ویزیت شود.
- بهطور فشرده و ترجیحاً هر روز تحت خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی قرار گیرد.
- لازم است والدین و مربی کودک روشهای مناسب تقویت مهارتهای ارتباطی کودک را از طریق مطالعه کتابهای مرتبط یا به وسیلهٔ جلسات مشاورهای که کاردرمانی کودک برگزار میکند، فرا بگیرند.
- ارزیابی وضعیت حسی – حرکتی کودک به وسیله کارشناسان کاردرمانی صورت پذیرد و در صورت لزوم جلسات کاردرمانی ذهنی کودک بهطور منسجم برگزار گردد.
- موسیقی درمانی، راهکاری برای ارتباط با کودکان اوتیسم است.نقاشی و قصه گویی نیز یکی از روشهای مؤثر تربیت کودکان اوتیسم است و پدران و مادران باید در یکگوشه اتاق نشسته و کتابهای قصه متناسب با سن کودک را با صدای بلند و دلنشین برای علاقهمندی آنان بخوانند.
کار درمانی در درمان اوتیسم
کار درمانی به کودکان اوتیسمدر مواجهه با زندگی روزمره و یافتن راه کار هایی برای آرام ماندن و کنترل بهتر احساساتِ خود یاری رسانده است.
چند روش کار درمانی که می توانند مفید باشند:
کسب مهارت های برنامه ریزی حرکتی:
برنامه ریزی حرکتی عبارت است از توانایی ذهن و بدن برای همکاری با یکدیگر به منظور انجام یک کار یا حرکت.
این توانایی در چگونگی یادگیری مهارت های جدید حیاتی است.
رشد مهارت های حرکتی ظریف:
مهارت های حرکتی ظریف چگونگی هماهنگی کوچک ترین عضلات سراسر بدن ( به عنوان مثال عضلات مچ و انگشتان و کف دستان) با چشم ها را توصیف می کند. فعالیت های روزانه ای که از مهارت های حرکتی ظریف سود می برند شامل نوشتن، نخ کردن، استفاده از قیچی، استفاده از کارد و چنگال برای غذا خوردن و تایپ کردن در کامپیتر می باشند.
بهبود مهارت های حرکتی درشت:
مهارت هایی مانند پریدن، بالا رفتن و دوچرخه سواری بخشی از سیستم حرکتی بزرگ ما هستند، این سیستم گروهی از عضلات درشت را شامل می شود که بازو ها، پاها و تنه را کنترل می کنند
مواجهه با رژیم های محدود کننده و حساسیتهای دهانی:
اگر سیستم حسی کودک پاسخگویی کمی دارد، او همیشه برای فراهم کردن ورودی های حسی مطلوب خود، در جستجوی حسهای بیشتری است. بنابراین او غذاهایی با بافت کرانچی را به آن هایی که بافت نرم دارند، ترجیح می دهد.
برنامه ای برای رژیم غذاهای جدید به کودکان دارای اوتیسم شامل :
• صحبت کردن باکودک در مورد غذای جدید
• مدل قرار دادن والدین برای خوردن غذای جدید
• نشان دادن غذای جدید به او
• اجازه دادن به او برای بوئیدن و لمس غذای جدید
• و در نهایت تشویق او به چشیدن مزه ی غذای جدید .
کلینیک آرامش ماندگار
در کلینیک تخصصی روانشناسی و مشاوره آرامش ماندگار،کلیه خدمات بالینی جهت درمان اختلال اوتیسم ،اعم از:
- مشاوره والدین
- آموزش های تخصصی
- بازی درمانی هدفمند
- دارو درمانی
- عصب درمانی(نوروتراپی)
با استفاده از تجهیزات مدرن و پیشرفته، زیر نظر متخصصان روانشناسی بالینی و روان پزشکی انجام میگردد.
برای تجربه درمانی موفق ایمن و پایدار با ما تماس بگیرید.