کودکان قشر عمده ای از جمعیت جهان را تشکیل میدهند، بطوریکه در کشورهای در حال توسعه، سهم این قشر از کل جمعیت تقریباً به ۵۰درصد میرسد در هر جامعه سلامت کودکان و نوجوانان اهمیت ویژه ای دارد و توجه به بهداشت روانی آنان کمک میکند تا از نظر روانی و جسمی سالم بوده و نقش اجتماعی خود را بهتر ایفا کنند. توجه به رشد جسمی، هیجانی، روانی و رفتاری آنان همواره از سوی اندیشمندان و پژوهشگران مورد تأکید بوده است، به گونهای که در ۲۵سال اخیر مسایل و مشکلات رفتاری، اجتماعی و هیجانی کودکان بهعنوان یکی از موضوعهای عمده و اصلی روانپزشکی و روانشناسی مطرح بوده است.
بازی درمانگری یک روش کاملاً شناخته شده در محیط روانشناسی کودک است اما تا چندی پیش این شیوه از پشتوانه تجربی اندکی برخوردار بود. تلاش برای اثبات، بازی درمانگری هفت دهه قدمت دارد.
بازی درمانگری را به عنوان یک روش درمانگری مؤثر در درمان طیف وسیعی از مشکلات و اختلال های دوران کودکی، در فهرست مؤثرترین و پرکاربردترین روشهای درمانی قرار دهند و جزو روشهایی است که روانشناسان و پژوهشگران متعددی طی چندین دهه از این روش برای درمان طیف وسیعی از اختلال ها و مشکلات بهره جسته اند و اثربخشی آن را به اثبات رسانیده اند.
بازی درمانی روشی است که به وسیله آن، ابزارهای طبیعی بیان حالت کودک، یعنی بازی، بهعنوان روش درمانی وی به کار گرفته میشوند تا به کودک، کمک کند تا فشارهای احساسی خویش را تحت کنترل قرار دهد.همچنین این روش در مورد کودکان سه تا هشت ساله به کار میرود که مشکلات خانوادگی (مانند طلاق والدین) دارند، ناخن میجوند، دچار شب ادراری اند، اختلال رفتاری دارند، بیش فعال اند، در روابط گروهی موفق نیستند، اضطراب دارند و دارای افسردگی در دوران کودکی هستند.
این نوع درمان درمورد تعلیم و تربیت کودکان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. بازی درمانی نوعی تعامل کمکی بین کودک و بزرگسال آموزش دیده است که از طریق ارتباط نمادین در بازی، در جستجوی راه هایی برای کاهش آشفتگی های هیجانی کودک است؛ به طوریکه کودک در طی تعاملات بین فردی با درمانگر، پذیرش، تخلیه هیجانی، کاهش اثرهای رنج آور، جهت دهی مجدد تکانهها و تجربه هیجانی تصحیح شده را تجربه میکند.
درمانهای غیردارویی همچون روان درمانی و مشاوره کودکان، با استفاده از شیوه های بازی درمانی، برای درصد قابل ملاحظه ای از کودکان، نتیجه بخش بوده است. هرگاه زبان کلامی برای ابراز افکار و احساسات کودکان کفایت نکند، درمانگران از بازی درمانی برای کمک به کودکان، برای ابراز آنچه آنها را ناراحت کرده است، استفاده میکنند بازی افکار درونی کودک با دنیای خارجی او را ارتباط میدهد و باعث میشود که کودک بتواند اشیای خارجی را تحت کنترل خود درآورد. بازی به کودک اجازه میدهد تا تجربیات، افکار، احساسات و تمایلاتی را که برای او تهدید کننده هستند نشان دهد. بازی یک روش صحیح و درست برای درمان کودک است، زیرا کودکان اغلب در بیان شفاهی احساساتشان با مشکل روبرو هستند. از طریق بازی کودکان میتوانند موانع را کاهش دهند و احساساتشان را بهتر نشان دهند.
بازی درمانی به عنوان ارتباط بین فردی پویا بین کودک و درمانگر آموزش دیده در فرآیند بازی درمانی توصیف میشود که رشد یک ارتباط امن را برای کودک تسهیل میکند تا کودک به طور کامل خود را بیان کند. از این طریق کودک میتواند مهارتهای کنترل خود را بهتر فراگیرد و کسب کند.