آدرس متخصص بازی درمانی کودکان

جهت تجربه درمانی موفق در یکی از بهترین مراکز مشاوره و روانشناسی مشهد با ما تماس بگیرید

اسباب بازی باید باعث تقویت فکر کودک شود و زمانی مفید است که کودک با آن بازی کند نه از آن نگهداری کند.

اسباب بازی کودک نباید زیاد باشد که نداند با کدام بازی کند، در ضمن لوکس و گرا ن قیمت هم نباشد. مناسب سن و رشد جسمی و ذهنی کودک باشد.

اسباب بازی به بچه ها در سنین قبل از دبستان در مطلوب کردن رفتار اجتماعی کمک می کند. مکمل شدن اسباب بازی با تلویزیون باعث می شود که آنچه از تلویزیون دیده اند در بازی و با اسباب بازی به کار برند.

آنچه کودک از تلویزیون می آموزد بستگی به سطح رشد کودک و ماهیت برنامه هایی که تماشا می کند، دارد. برنامه تلویزیون در همه کودکان تأثیر یکسانی ندارد.

بازی درمانی شیوه ای است که به یاری کودکان پرمشکل می شتابد تا هنگامی که بتوانند مسائل خود را به دست خویشتن و از طریق بازیهایشان حل کنند و در عین حال نشان دهنده این واقعیت است که بازی برای کودک همانند وسیله ای طبیعی است با این هدف که بتوان خویشتن و همچنین ویژگی های درون خود را بشناسد و به آن عمل کند.

بازی درمانی روشی است که بوسیله ی آن، ابزار طبیعی بیان حالات کودک، یعنی بازی، بعنوان روش درمانی و بکار برده می شود تا به کودک کمک کند، فشارهای احساسی خود را تحت کنترل قرار دهد.

از بازی درمانی غالباً برای کودکان ناسازگار و کسانی که نسبت به حل مسائل مربوط به سازگاری مشکل دارند، استفاده می شود .

در مقوله ی بازی درمانی، می توان به دو نوع بازی درمانی فعال و غیرفعال اشاره نمود :

بازی درمانی فعال:

نوعی از بازی که در آن به کودک تعدادی اسباب بازی انتخاب شده داده می شود و درمانگر خود جهت تشویق کودک برای به نمایش درآمدن صحنه های آسیب زای مشخصی وارد بازی می گردد، بازی درمانی فعال نامیده می شود.

به نظر می رسد که بازی درمانی فعال از این جهت که کودک تنها مجاز به داشتن تعداد محدودی از اسباب بازی ها است ادامه دهنده طرح آنافروید باشد.

بازی درمانی غیرفعال:

بازی درمانی غیرفعال همزمان با بازی درمانی فعال گسترش یافته است و در بازی درمانی غیرفعال، درمانگر بازی کودک را محدود نمی نماید، در عوض بنظر می رسد که فقط در اتاق با کودک بنشیند و همان گونه که کودک محو در بازی است، درمانگر نیز بتدریج تلاش می نماید که بخشی از بازی کودک گردد.

بطورکلی بازی درمانگر غیرفعال معتقد است که مهمترین عامل برای تغییر اختلال عاطفی کودک، قبول، همراه با درک بیانات و احساسات کودک است.

کودک قادر خواهد بود، احساس اضطراب، خصومت و ناامنی خود را با شتاب خاص خود از طریق بازی بیان نماید.

از آنجا که درمانگر غیرفعال به کودک اجازه انتخاب راه را می دهد، هیچگونه محدودیتی در مورد چگونگی انتخاب اسباب بازی ها برای کودک وجود ندارد.

در نتیجه انتخابی چنین وسیع از اسباب بازی ها و عکس العمل پذیرفته شده و غیرفعال درمانگر، لازم نیست که همه بازی های کودک دارای ارزش عاطفی و سمبلیک قوی باشند.

نیمی از بازی ها، اجرای مجدد فعالیت های ساده تجربیات روزانه کودک هستند.

فنون بازی درمانی :

فنون بازی درمانی، شیوه های تسهیل کننده ای هستند که مشاور آن از آنها برای پرورش رابطه درمانی و کمک به کودکان برای بدست آوردن احساس خود کنترلی استفاده می کنند.

الف) ردیابی : شامل توصیف کلامی مشاور بدون تفسیر فعالیت های کودکان طی جلسات بازی است.

ب) بازگویی محتوا : فنی است که در آن مشاوران، بیان کلامی کودک را بدون اضافه کردن تفسیر، توضیح می دهند.

ج) انعکاس احساسات : از انعکاس احساسات هنگامی استفاده می شود که مشاوران به کودکان کمک می کنند تا آنها احساساتی را که قادر به بیان آن نیستند، روشن سازند.

د) ایجاد محدودیت ها : ایجاد محدودیت معمولاً شامل بعضی فنون ساختاری است که به کودکان اجازه می دهد تا بدانند، رفتارهای مشخصی در اتاق بازی مجاز نیست.

هـ) باز گرداندن مسئولیت به کودک.

اصول اولیه ای که درمانگران در حین بازی درمانی باید رعایت کنند :

 ترغیب نمی کنیم : مثلاً نمی گوییم «اطمینان دارم که تو این کار را انجام می دهی».

● حمایت نمی کنیم : مثلاً نمی گوییم : «من به تو کمک می کنم تا تو این کار را انجام دهی».

● فشار وارد نمی کنیم : مثلاً نمی گویم : «سعی کن مثل دیگران این کار را انجام دهی».

● در اتاق بازی بچه آزاد است تا هرکاری که خواست انجام بدهد و هر بازی که انتخاب کرد بکند، اولین مکالمه از سوی بچه شروع می شود و درمانگر، گفتار بچه را عیناً فقط با تغییر ضمائر و افعال به خودش برمی گرداند.

● اگر مکالماتی بین مربی و کودک در اتاق بازی انجام می شود نباید جلوتر از احساس کودک باشد چون این دخالت در تبیین احساس درونی کودک است مثلاً:

کودک می گوید من در اینجا از انجام هیچ کاری نمی ترسم و هرکاری که می خواهم انجام می دهم، مربی رو به کودک کرده و می گوید : تو اینجا از انجام هیچ کاری نمی ترسی و هرکاری که دوست داری انجام می دهی (ولی در بیرون، مقررات به تو اجازه چنین کاری نمی دهند).

این جمله واپسین درواقع دخالت در تبیین احساسات کودک است و نباید در اتاق بازی درمانی گفته شود.

● در مواقعی هم درمانگر نباید سکوت کند، مثلاً:

زمانی که کودک در شخصیت خود شک کرده و می گوید : «من خیلی عروسک بازی را دوست دارم، من همیشه دوست داشتم یک دختر بودم».

در چنین لحظه ای مربی باید شخصیت و هویت کودک را برایش قطعی کرده و بگوید : «تو دوست داشتی دختر باشی در حالی که یک پسری».

آرامش ماندگار

واحد تخصصی کودک و نوجوان در مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره آرامش ماندگار، دارای کلیه خدمات درمانی و پرورشی اعم از بازی درمانی،گفتار درمانی،نوروفیدبک، مشاوره و جلسات فردی و گروهی فرزندپروری توسط جمعی از بهترین متخصصان می باشد.

برای تجربه درمانی موفق و پایدار با ما تماس بگیرید