آدرس روانشناس کودکان بیش فعال در مشهد

ADHD ﻣﺨﻔﻒ اﺧﺘﻼل ﻧﻘﺺ ﺗﻮﺟه/ ﺑﯿﺶ ﻓﻌﺎلی می ﺑﺎشد. این اصطلاح ﺑﺮای ﺗﻮﺻﯿﻒ آن دسته از کودکانی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار می گیرد ﮐﻪ در ﺳﻪ ﺣﯿﻄﻪ اﺻﻠﯽ زﯾﺮ ﻣﺸﮑﻞ دارند :

۱- رﻓﺘﺎر ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻓﻌﺎل ( ﺑﯿﺶ ﻓﻌﺎلی )

۲-رفتار تکانشی

۳-نقص توجه

این کودکان خطاهای بی‌دقتی، نادیده گرفتن و حذف جزئیات، اشکال در روابط اجتماعی و عزت نفس پایین دارند . مبتلایان به بیش فعالی وکم توجهی بدون اینکه منتظر دستور انجام عملی بمانند، خیلی سریع به موقعیتها پاسخ می دهند.

این افراد ممکن است نتوانند به عواقب منفی، مخرب یا حتی خطرناک رفتارهای خود توجه کنند لذا به نظر می رسدکه این کودکان، زیاد اقدام به فعالیت‌های مخاطره آمیز غیر ضروری می‌کنند.

مسمومیت‌ها و صدمات اتفاقی در کودکان مبتلا به بیش فعالی وکم توجهی متداول است. ضمن آنکه رفتار دیگران با این کودکان که خود حاصل اعمال مخرب این کودکان می باشد باعث گوشه گیری وافت اعتماد به نفس در این کودکان می شود.

آنها بیش از پیش سرخوده می شوند واز طرفی علی رغم هوش خوبی که آنها دارند. در امور درسی و یادگیری مشکلات متعددی ناشی از حواس پرتی و بی توجهی پیدا می کنند. برای کودکان مبتلا به بیش فعالی وکم توجهی منتظر نوبت بازی ماندن یا در صف ماندن بسیار سخت و مشکل است.

آنها در عملکرد کاری شان تلاش کمی کرده و خیلی زود از کاری که به نظرشان خسته‌کننده می آید، دست می کشند. حر

ف دیگران را قطع کردن و پراندن پاسخ‌های بدون تأمل به سوالات دیگران، امری شایع است.

برداشت افراد عادی از این کودکان به صورت افرادی با:

• خویشتن داری ضعیف
• روده دراز
• مسئولیت ناپذیر
• ناپخته یا کودک صفت
• تنبل
• کاملاً گستاخ می باشد.

نشانه های بیش فعالی کدام اند؟

هر چند بی‌قراری قطعا یکی از جوانب ADHD است، اما این بیماری پیچیده‌تر از یک بی‌قراری فیزیکی است. اگر، علاوه بر بی‌قراری مداوم

• تجربه‌ی احساس حواس‌پرتی مداوم در محیط‌های متعدد را داشته باشید
• اغلب دمدمی مزاج رفتار کنید
• بیش از حد صحبت کنید
• در انجام وظایف و مدیریت زمان مشکل داشته باشید
• در پروژه‌های مهم اشتباه کنید

ممکن است نشانه‌هایی از علائم ADHD داشته باشید. درخواست ارزیابی و معاینه توسط یک متخصص اولین گام برای دریافت تشخیص و شروع درمان است. شواهد نشان می‌دهد که اختلال بیش فعالی هم زمینه‌ی ژنتیکی دارد و هم زمینه‌ی محیطی.

برای مثال، مطالعات انجام شده بر روی دو قلوها نشان داده است که دو قلوهای همسان نسبت به دو قلوهای غیرهمسان احتمال بیشتری دارد که هر دو به اختلال ADHD مبتلا باشند.

هیچ ژن منفرد و مشخصی مسئول ایجاد اختلال بیش فعالی نیست ، بلکه مانند بسیاری از بیماری‌های روانی، تصور می‌شود که این بیماری با ژن‌های مختلفی در ارتباط باشد که برخی از آن‌ها هنوز شناخته نشده‌اند.

گرچه ADHD اغلب می‌تواند باعث چالش‌های تحصیلی شود، به طور خاص یک ناتوانی در یادگیری، مانند: ناتوانی در خواندن یا نگارش، در نظر گرفته نمی‌شود.

با این حال، بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD، اختلال یادگیری همزمان نیز دارند، این اختلالات می‌توانند علائم بیرونی مشابهی، به خصوص در کودکان، نشان دهند.

درمان بیش فعالی در مرکز تخصصی نوروتراپی

رفتار درمانی:

رفتار درمانی توسط والدین و کودکان، یکی از بخش های مهم درمان بیش فعالی در کودکان با استفاده از روش های مشاوره ای است. هدف از رفتار درمانی، یادگیری یا تقویت رفتارهای مثبت و از بین بردن رفتارهای ناخواسته و مشکل ساز است.

آموزش کودکان در رفتار درمانی:

در این روش درمانگر با کودک همکاری می کند تا رفتارهای جدیدی بیاموزد.

این رفتارها می تواند جایگزین رفتارهایی شوند که اغلب برای کودک دردساز است و باعث بروز مشکلات برای او می شود.

هم چنین ممکن است درمانگر به کودک بیاموزد تا چگونه احساسات خود را به نحوی بیان کند که برای دیگران و خود او مشکلی به وجود نیاید.

آموزش والدین در رفتار درمانی:

در این روش والدین مهارت های جدیدی را از مشاور می آموزند یا مهارت های موجود در خود را برای آموزش، راهنمایی و مدیریت رفتار فرزندشان تقویت می کنند.

تحقیقات نشان می دهد که آموزش والدین علاوه بر درمان بیش فعالی در کودکان، موجب تقویت رابطه والدین و فرزند و هم چنین کاهش چشم گیر مشکلات کودکان می گردد.

نوروفیدبک بهترین و ماندگارترین درمان

یکی دیگر از روش های غیر تهاجمی درمان بیش فعالی، استفاده از نوروفیدبک است. مزیت استفاده از این روش، حذف عوارض جانبی احتمالی دارو درمانی است.

در نوروفیدبک، با استفاده از تغییر در نحوه عملکرد مغز فرد، به تغییر رفتارهای او می پردازند، درواقع نوروفیدبک شما را قادر به دیدن دنیای درون مغزتان می کند .

به عنوان مثال شما در صفحه مانیتور یک شکل شبیه سازی شده امواج مغزی را به شکل یک بازی می بینید و با نگاه کردن به صفحه مانیتور و بدون استفاده از دست شروع به بازی می کنید.

دستگاه الگوهای امواج مغزی شما را پردازش می کند و در صورتیکه این الگوها مناسب باشد شما در بازی به جلو خواهید رفت و در غیر اینصورت شکست می خورید، همچنان که این تمرین ادامه می یابد، مغز یاد می گیرد که چگونه به تولید بیشتر امواجی بپردازد که منجر به عملکرد بهتر می شود.

اینکه چه امواجی در مغز افزایش و چه امواجی کاهش یابند، کاملاً بستگی به مشکل هر فرد دارد و پزشک  آن را در طول جلسه تنظیم می نماید، به این ترتیب شما یاد میگیرید که مثلا در شرایط اضطراب چگونه می توانید مغز خود را طوری تنظیم کنید که آرامش جایگزین اضطراب شود.

بازی درمانی

نقش بازی در رشد جسمی کودک

۱- موجب رشد یکپارچه دستگاه های حسی و هماهنگی اعضای مختلف بدن می شود.
۲- باعث تقویت حواس کودک می شود.
۳- نیرو و انرژی بدن را به بهترین شکل مصرف می کند.
۴- کودک به توانمندی های فکری و بدنی خود آگاهی پیدا می کند.
۵- در تثبیت غلبه طرفی نقش دارد(دست غالب).
۶- در شناخت راست و چپ موثر است.

نقش بازی در رشد ذهنی کودک

۱- در یاد گیری زبان نقش بسزایی دارد.
۲- در رشد هوشی کودک بسیار مؤثر است.
۳- با مفاهیم ساخت ؛ فضا و شکل آشنا می شود.
۴- رفتارهای هوشمندانه کودک تقویت می شود.
۵- موقعیت استفاده از قوه ی تخیل در کودک به وجود می آید.
۶- زمینه ی بهتری برای تفکر فراهم می کند.
۷- توجه و تمرکز را بالا می برد.

بیشتر بدانیم:   نوروفیدبک  چیست و چگونه اجرا میشود؟