تشخیص و درمان «اضطراب»
اضطراب احساسی طبیعی در انسان هاست، که هرکسی در شرایطی از زندگی آن را تجربه می کند .خیلی از افراد زمانی که در کار دچار مشکل شده، قبل از امتحان دادن و یا قبل از گرفتن تصمیم های حساس عصبی و مضطرب می شوند.
بااین حال افراد مبتلا به اختلالات اضطراب ترس غیرمنطقی و نگرانی بیش از حد نسبت به شرایط روزمره دارند .این احساسات باعث اختلال در زندگی روزمره شده، به سختی کنترل می شوند و برای مدت طولانی باقی می مانند .
اضطراب ممکن است از کودکی در افراد ظاهر شده و تا بزرگسالی آنها ادامه یابد. انواع مختلفی از اختلالات اضطراب وجود داشته که بعضی از آنها اختلال هراس و ترس، اختلال وسواس جبری، اختلال تنشزای پس از رویداد، اختلال اضطراب اجتماعی، فوبیا و اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر میباشند.
درمان اضطراب شامل نوعی روان درمانی است که به شما یاد می دهد که چطور موقعیت های چالش برانگیز را نوعی دیگر دیده و به آن پاسخ دهید، تغییرات سبک زندگی و اگر لازم بود درمان دارویی انجام می شود .
بعضی اوقات اضطراب ناشی از بیماری دیگری بوده و برای درمان اضطراب باید آن بیماری را درمان کرد .بدون توجه به اینکه شما مبتلا به کدام نوع اضطراب هستید، بدانید که درمان به شما کمک می کند
درمانگر مجرب جهت درمان اضطراب
درمان اصلی برای اختلالات اضطراب رفتار درمانی(روان درمانی )و درمان دارویی بوده و معمولا بیشترین تاثیر را ترکیب هردو این درمان ها در پی دارد .
برای یافتن بهترین شیوه درمان برای شما ممکن است روانشناس بالینی مجبور به آزمایش چندین شیوه درمانی برروی شما گردد.
روان درمانی این نوع درمان که به رفتار درمانی، گفتار درمانی و یا مشاوره روانی معروف است شامل صحبت با یک روانشناس و یا روانپزشک برای کمک به شما در کاهش اضطراب تان، می شود.
درمان رفتار شناختی یکی از موثرترین شکل های روان درمانی برای درمان اختلالات اضطراب می باشد .درطی این درمان شما می توانید فعالیت هایی که بدلیل اضطراب رها کرده اید را دوباره شروع کرده و کم کم اضطراب شما شروع به بهبود نماید.
درمان دارویی پزشکان از داروهای ضدافسردگی و کاهش دهنده اضطراب برای درمان این مشکل استفاده می نمایند،که البته این نوع درمان زیاد توصیه نمیشود زیرا داروهایی که مورد توصیه قرار میگیرند دارای عوارض جانبی هستند.
درمان غیر دارویی انواع مشکلات بی خوابی در میانسالان
با گذشت زمان و افزایش سن، مدت زمان خواب کوتاه تر، جبران بی خوابی ها کمتر و بیداری های شبانه بیشتر می شوند.
غیر از برخی دلایل آسیب شناسانه که باید تشخیص داده شوند، این معضلات خواب نشانه هایی طبیعی از فرا رسیدن پیری هستند.
پا گذاشتن به سن، به میزان قابل توجهی شیوۀ خوابیدن افراد را تغییر می دهد: به طور کلی طول کل خواب، با افزایش سن کاهش می یابد (خواب متفاوت با در بستر بودن و بیدار ماندن است) و برخی مراحل خواب دستخوش تغییر می شوند، خصوصاً مرحلۀ خواب عمیق که کوتاه می شود.
خواب مجدد بین ۲ چرخه خواب طولانی تر است و اغلب به واسطۀ نگرانی و عوامل خارجی دیگر (سروصدای همسایه ها، دمای بالای اتاق خواب…) به تأخیر می افتد.تمایل به خواب شبانه زودتر بروز می کند و صبح نیز فرد زودتر بیدار می شود.
سیستم تنظیم “هوشیاری/خواب” کارایی کمتری دارد زیرا برخی هورمون ها که عامل هم زمان کردن بدن با محیط هستند، مقدار کمتری ترشح می شوند.
تمام تغییرات خواب در افراد مسن و حساس مانند: به جمع های خانوادگی، غذای زیاد و حاوی الکل، تغییر آهنگ زندگی هنگام تعطیلات بیشتر می شود، این تغییرات بر روی کیفیت خواب اثر می گذارند و در نتیجه کیفیت خواب پایین می آید و همین عاملی می شود برای خواب آلودگی در روز و افزایش نیاز به خواب بعدازظهر.
