روانشناس کودک خوب
روانشناس کودک باید در درجه اول عاشق این حرفه باشد و با علاقه قلبی آن را انتخاب کرده باشد. کار با کودکان روحیه خاصی میخواهد و با کار رواندرمانی و مشاوره با بزرگسالان متفاوت است. شناختن دنیای ذهنی، روانی و عاطفی کودک از مقدمات ورود به این عرصه ارزشمند میباشد. روانشناس کودک باید نسبت به مسایل مربوط به رشد، فنون اصلاح رفتار و فرزندپروری آگاه بوده و قادر باشد نقش والدین و خطاهای تربیتی را بازشناسد و در فرایند اصلاح آن به خانواده با راهنمایی های صحیح کمک نماید. همچنین در سطوحی بالاتر نیاز به دانش کافی در خصوص اختلالات دوران کودکی بوده و برای درمان آنها با دانش بروز عمل کند.
از بایسته های بنیادی دیگر برای یک روانشناس کودک خوب بودن ، شور و اشتیاق واقعی برای مراقبت از کودکان است . انسان های بالغ و مهربان بیشتر قادر به ارتباط گرفتن و بازی با کودکان هستند این کمک به لذت بردن کودک از درمان و پروسه درمان لازمه یک مشاور کودکان است.
یک مشاور و روانشناس کودک باید یک توانایی ذاتی برای بدست اوردن اعتماد کودک و خانواده او را داشته باشد . به طوری که با او احساس راحتی بکنند و مسائل شخصی و احساسی خود را بدون هیچ کم و کاستی و یا احتیاط و خجالتی با او در میان بگذارند. یک روانشناس خوب همیشه باید حریم خصوصی درمانگر و خانواده اش را حفظ کند و آن را موضوع گفتگوی خود با همکاران خود نکند .
یک روانشناس کودک باید دارای مهارت و تخصص در مسایلی باشد که کودک با آن مواجه می شود تا بتواند موثر تر با او برخورد کند . به عنوان مثال یک کودک ناتوان در یادگیری مستلزم مشاوره گرفتن از یک روانشناس مدرسه متخصص در تکنیک های کمک به کودکان در کلاس درس است . مهارت های تخصصی برای ارتباط به این معناست که روانشناس بداند در هنگام مشاهده کودکی که مساله ای برای او پیش آمده است چگونه سوالات درست را از او بپرسد و چگونه داده های منتج از پاسخهای کودک را تجزیه و تحلیل کند .
